de stad New York
Andere steden
Gratis en sterk afgeprijsde shows
Waarschuwingen voor kortingsbonnen
Blijf op de hoogte van kortingsaanbiedingen voor geweldig theater, op Broadway of in geselecteerde steden.
Door je aan te melden, bevestig je dat je 16 jaar of ouder bent. Bekijk ons privacybeleid.
“Ik heb drieënvijftig Broadway-shows gedaan”, zegt Jerry Adler. “Beangstigend, hè?” Mensen zouden een moord doen voor een carrière met zo’n lange levensduur, zelfs een die zo gevarieerd en ronduit ongebruikelijk is als die van de 86-jarige. Adler, zie je, begon als Broadway-podiummanager en werkte aan de originele productie van Mijn eerlijke dame onder andere shows, voordat hij op 65-jarige leeftijd overging op acteren. Sindsdien is hij een van de alomtegenwoordige personage-acteurs in de branche geworden en verschijnt hij op een lange lijst met programma’s, waaronder Gek op jou (zoals de klusjesman Mr. Wicker), De sopranen (als Tony’s consigliere Hesh Rabkin), en De goede vrouw (als advocaat Howard Lyman).
Maar voorlopig is Adler terug in zijn oude buurt, Broadway, in Larry David’s Vissen in het donker bij de Cort Theater. “Als Larry belt, neem jij op”, zegt Adler wanneer hem wordt gevraagd hoe hij aan de rol van Sydney Drexel, de stervende vader van Davids twistzieke karakter, Norman, is gekomen. Ik heb een aflevering van de serie van David gedaan Beheers je enthusiasme, dacht Adler geen twee keer na over zijn slechts twintig minuten toneeltijd, ook al wilde David hem aanvankelijk niet vertellen waar het stuk over ging (“Hij is erg verlegen over dit soort dingen”) en het feit dat hij, op 86-jarige leeftijd, het Broadway-schema kan ontmoedigend zijn. “We hebben een tafel gelezen en dat was de eerste keer dat iemand het hoorde”, zegt hij. “We vielen over elkaar heen [with laughter]. Het was te grappig om af te wijzen. En natuurlijk werk ik hier niet te veel aan. Als ze zeggen dat ik op Broadway ben… lig ik in een bed op Broadway.”
Een carrière is geboren
De eerste Broadway-show die Adler ooit zag, was die van Jack Kirkland Tabaksweg. “Er was een scène waarin een man op een schuur plast,” zegt hij, “en dat haalde de krantenkoppen. Het zit in mijn hoofd.” Adlers vader, Philip, was de algemeen directeur van de productie. “Ik ben een schepsel van vriendjespolitiek”, merkt Adler op. “Ik kreeg mijn eerste baan toen ik aan de universiteit van Syracuse zat en mijn vader, de algemeen directeur van Heren geven de voorkeur aan blondinesbelde me [because] er was een vacature voor een assistent-regisseur. Ik heb school overgeslagen.”
Een carrière was geboren. Adler assisteerde jarenlang de legendarische Broadway-podiummanager Samuel “Biff” Liff, nu 96 (de twee communiceren nog steeds constant). Misschien wel de grootste show waaraan ze werkten, was de originele productie uit 1956 van Mijn eerlijke dame. “Het mooie van die show is dat de show die in New Haven opende, op één kleine scène na, de show is die op Broadway opende”, herinnert Adler zich. “Er was een kleine scène waarin ze haar voorbereidden om naar de bal te gaan, die werd afgesneden.”
Adler ziet zelfs overeenkomsten tussen David, zijn huidige hoofdrolspeler, en Rex Harrison, de ster van Mijn eerlijke dame. ‘Het zijn allemaal gekken,’ zegt Adler lachend. “Rex was een heel moeilijk persoon. Hij wilde een bepaalde kleedkamer, een bepaald soort water, het was een heel ding.” Wat betreft de 19-jarige aanstaande ster van de musical, Julie Andrews, Adler en Liff waren aanwezig toen regisseur Moss Hart het hele gezelschap ontsloeg om een heel weekend alleen met haar door te brengen.
“Hij transformeerde haar van een heel bang jong meisje in een ster”, zegt Adler. “Het was een heel psychologisch weekend, waarin hij steeds maar zei: ‘Jij bent de show. Jij bent de ster.’ Hij liet haar geloven dat ze geweldig was. En dat was ze ook. Het feit dat hij het hele bedrijf, inclusief Rex Harrison, vrijliet om tijd met haar door te brengen, gaf haar het gevoel belangrijk te zijn. Larry doet dat.’ Hoezo dat? “Hij vraagt je om herschrijvingen. Een van de geweldige regels in de show is geschreven door een van de acteurs.”
Een tweede carrière is geboren
Het acteervirus beet, nadat hij was overgestapt op regie op Broadway en televisie. “Ik zou waarschijnlijk met pensioen zijn gegaan toen ik vijfenzestig was als toneelmanager en regisseur. Maar toen ik vijfenzestig was, begon ik met acteren.” Hij was in Los Angeles een soap aan het regisseren toen een bevriende casting director op een dag belde. “Ze was bezig met een film en zei: ‘De regisseur blijft jou beschrijven als hij dit personage beschrijft.’ Ik had nog nooit geacteerd.”
Hij heeft dagenlang verhalen over zijn tijd op Gek op jou: “Paul Reiser en Helen Hunt waren erg goed samen. Hun chemie was geweldig.” De sopranen: “Toen David Chase de piloot deed, belde hij me omdat hij een cameo had voor deze joodse man. Ze hielden van het personage. Tien jaar later …” En De goede vrouw: “Het probleem is dat ik er alleen mee bezig ben als ze op kantoor zijn, en ze zijn de laatste tijd niet veel op kantoor omdat ze zich kandidaat stelt voor staatsadvocaat. Ik heb er dit seizoen maar vijf gedaan, en nog één eerder ze zijn klaar.”
Hij is er echter nog steeds niet aan gewend om herkend te worden. “Na zoveel shows backstage op Broadway in het donker te hebben gedaan, is het zo raar om nu herkend te worden en iets dat je nooit had verwacht. Als ik nu over straat loop, is het als ‘Hey, Hesh!'”
Een van zijn grootste geneugten op dit moment is echter om achter de schermen te zitten Vissen in het donker luisterend naar het publiek wordt gek van de capriolen van de cast. “Het zijn allemaal gekken, wat geweldig is”, zegt Adler met een glimlach. “Bij de intercom zitten en dat gelach horen is een genoegen. Niemand schrijft nog een klucht, en dit is een klucht.”
Wat is het volgende? ‘Niets, hoop ik. Ik probeer met pensioen te gaan en mensen laten me niet met rust. Maar het is een geweldig leven, jochie. Als ze jou willen.’
